Ανατροπές… Νέο περιβάλλον κανόνων… Κρίσιμη παράμετρος η ισχύς…

Δεν είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία, που οι ΗΠΑ σκληραίνουν την στάση τους έναντι πάντων, προκειμένου να επιδράσουν έτσι καταλυτικά και με πλήρη εργαλειοποίηση της δυναμικής του σοκ, στην εκ βαθέων αναμόρφωση του διεθνούς συστήματος…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι όμως σίγουρα η πρώτη φορά, που μετά από την παρατεταμένη περίοδο της παγκοσμιοποίησης που μεσολάβησε και των ανατροπών που αυτή έχει επιφέρει στην διεθνή τάξη, οι αντίπαλοι των ΗΠΑ εμφανίζονται να είναι εξαιρετικά ισχυροί και ιδιαίτερα αποφασισμένοι να υπερασπιστούν κεκτημένα, ρόλους και ζωτικό χώρο, ενώ οι γεωπολιτικές συμφύσεις μεταξύ αυτών, είναι ιδιαίτερα σύνθετες, πολύπλοκες και με ανατροφοδοτούμενη δυναμική, αν και ενίοτε παραμένουν ταυτόχρονα ΚΑΙ εξόχως αντιφατικές σε πρώτη ανάγνωση…

Την ίδια στιγμή, οι ανταγωνισμοί μεταξύ των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ, τόσο έναντι εαυτών και αλλήλων όσο και απέναντι στις ίδιες τις ΗΠΑ, προσλαμβάνουν υπό προϋποθέσεις, ακόμη και ακραιφνώς συστημικά χαρακτηριστικά, πράγμα που θα πρέπει να θεωρείται απολύτως ερμηνεύσιμο, σε μια εποχή που μια πλειάδα μικρών και μεγαλύτερων δρώντων επιδιώκουν την ουσιαστική τους γεωπολιτική χειραφέτηση, διεκδικώντας ταυτόχρονα υπολογίσιμο κομμάτι από την ευρύτερη γεωπολιτική πίτα…

Τέλος μια ακόμη σημαντική παράμετρος, αφορά στην...

Ευρώπη... Καταδικασμένη να παραμείνει ουραγός ενώ η παγκόσμια γεωστρατηγική εξίσωση επαναδιατυπώνεται

Η διαχείριση την οποία επέλεξαν οι Αμερικανοί, στην προσπάθειά τους να τροποποιήσουν την φυσιογνωμία, το μερίδιο μεταξύ των πρωταγωνιστών και κυρίως τους όρους που θα διέπουν την νέα ισορροπία ισχύος στο διεθνές σύστημα, θέτει σε κίνηση ισχυρές τεκτονικές δυνάμεις, ικανές να πυροδοτήσουν ανατροπές σε ολόκληρον τον πλανήτη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πολιτικό καύσιμο υπάρχει. Και η ύπαρξή του εγγυάται ότι αυτή η συγκρουσιακή διαδικασία θα πρέπει να θεωρείται πρακτικά ΜΗ αναστρέψιμη. Αυτό το πολιτικό καύσιμο, είναι το τεράστιο παγκόσμιο χρέος το οποίο υπερσυσσώρευσε η χρηματοδότηση της μεταπολεμικής «ανάπτυξης» και το οποίο ανέρχεται σήμερα στο ιλιγγιώδες ποσόν των 320 τρις δολαρίων και ισοδυναμεί με το 335% του παγκοσμίου ΑΕΠ, ενώ η ίδια η διαδικασία της περαιτέρω διεύρυνσής του, έχει μπει στον αυτόματο και η συγκεκριμένη πρόκληση επείγει να διευθετηθεί πριν εκτροχιάσει πλήρως το διεθνές σύστημα. Αυτή λοιπόν η ωρολογιακή βόμβα, αποτελεί μέρος μιας πολυσύνθετης εξίσωσης, η οποία δεν επιλύεται με παραδοσιακές μεθόδους, διότι οι πάντες θεωρούν ότι υπάρχουν αλλεπάλληλα λάθη στην «εκφώνηση» και ως εκ τούτου αυτή η εξίσωση θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί, αφού όμως προηγουμένως τροποποιηθεί ριζικά το σύνολο των μεταβλητών της.

Εάν σε αυτήν την νέα κατάσταση, συμπεριλάβει κανείς αναγκαστικά και...

Αυτοκαταστροφική αναδημιουργία…

Κάποια στιγμή θα τελειώσει αυτός ο φαύλος κύκλος της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς των «επενδυτών» των Χρηματιστηρίων και όλοι εκείνοι που σπεύδουν σήμερα αγεληδόν να πουλήσουν, τις «φούσκες» που κρατάνε στα χέρια τους επειδή «κάπως την είδαν», αύριο θα συνωστίζονται και πάλι αγεληδόν στην ουρά για ν αγοράσουν ξανά τα «πολύτιμα χαρτιά» που μόλις χθες ξόρκιζαν και έδιωχναν από πάνω τους, ωσάν να επρόκειτο για επικίνδυνα μολυσματικά απόβλητα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτός όμως είναι ο Καπιταλισμός. Άλλοτε με εξάρσεις και άλλοτε με υφέσεις, με εργαλείο την αγελαία συμπεριφορά, χρηματοδοτεί την καταστροφή του και λίγο πριν επέλθει το τέλος, αναχρηματοδοτεί και πάλι την δυναμική του ανάσταση…

Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι να ξεκαθαρίζουμε στο μυαλό μας δυο τρία βασικά ζητήματα, προκειμένου να μην ανακυκλώνονται και να μην ανατροφοδοτούνται αδιέξοδες συγχύσεις…

Πρώτον: Η πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης - εξέλιξης, ΔΕΝ είναι γραμμική. Οι εξάρσεις και οι υφέσεις, είναι σύμφυτες με την φυσιογνωμία αυτής της διεργασίας και η συνακόλουθη καταστροφή κεφαλαίου που συντελείται με διάφορους τρόπους, αποτελεί στην ουσία το πολιτικό καύσιμο για ένα νέο εξαιρετικά δυναμικό restart…

Δεύτερον: Οι ρόλοι που επιφυλάσσονται στο σύνολο των πολιτικών και οικονομικών εμπλεκομένων, ΔΕΝ είναι εσαεί ταυτόσημοι και αμετάβλητοι. Τηρουμένων πάντα των αναλογιών και δεδομένων των γενικότερων συνθηκών που διαμορφώνονται, σε αυτήν την διεργασία της «αυτοκαταστροφικής αναδημιουργίας», καταγράφονται πάντα θύτες και θύματα, χαμένοι και...

«Λευκή Βίβλος»… Το μανιφέστο μιας νέας υποτέλειας που ανοίγει Κερκόπορτες για τον αφανισμό της Ευρώπης

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μετά από τρία χρόνια συγκρούσεων, αλλεπάλληλων ταπεινώσεων στο πεδίο, εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών Ρώσων στρατιωτών και εν τέλει πλήρους απομυθοποίησης των πραγματικών δυνατοτήτων του Ρωσικού στρατού σε ότι αφορά στην διεξαγωγή συμβατικών πολεμικών επιχειρήσεων, (η οποία απομυθοποίηση ειρήσθω εν παρόδω, αιφνιδίασε δυσάρεστα ακόμη και τους πλέον φανατικούς υποστηρικτές της Ρωσικής Υπερδύναμης), αυτό που αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι:

Η Ρωσική κυριαρχία στο Ντονμπάς και εν τέλει η απόσπαση αυτής της περιοχής από την Ουκρανική επικράτεια, αν και πρακτικά θεωρείται μη αναστρέψιμη, εν τούτοις αυτή η «νίκη» ΔΕΝ συνιστά νίκη ισοδύναμη με το πραγματικό τίμημα (σε ανθρώπινες ζωές, σε κατεστραμμένα οπλικά συστήματα, σε επώδυνες οικονομικές και κυρίως σε μη αναστρέψιμες γεωπολιτικές συνέπειες) το οποίο κατέβαλε η Ρωσία στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει αυτήν την ανατροπή.

Όσο και εάν πανηγυρίζει λοιπόν ο ανεκδιήγητος Μεντβέντεβ, αναπαράγοντας διάφορες αφελείς έως και χαιρέκακες φαιδρότητες σε κάθε ευκαιρία που θα του δοθεί, η αλήθεια είναι μία και εάν θέλουμε να την πούμε το πραγματικό της όνομα, θα πρέπει να την καταγράψουμε ως εξής:

Αυτή η Ρωσία που κατεξευτελίστηκε επί τρία συνεχή χρόνια για να μπορέσει να καταλάβει το έδαφος του Ντονμπάς, σε μια περιοχή η οποία βρίσκεται στο μαλακό της υπογάστριο και στην οποία μέχρι πρότινος, είχε πλήρη επίγνωση των δεδομένων που την αφορούν, από την μορφολογία του εδάφους μέχρι το πραγματικό αποτύπωμα της αμυντικής της υποδομής, στο πλαίσιο του ενιαίου Σοβιετικού αμυντικού σχεδιασμού, ΔΕΝ διαθέτει και ΔΕΝ δικαιούται να διαθέτει, ΟΥΤΕ την φιλοδοξία, ΟΥΤΕ πολύ περισσότερο την δυνατότητα να...

Ταλιμπάν και Αρσακειάδες της Δημοκρατίας, της “έμπνευσης” και της “καλλιτεχνικής” Δημιουργίας

Προφανώς και ΔΕΝ θέλουμε στην Ελλάδα του 2025, στην οποία παράγουμε περισσότερη υποκρισία από αυτήν που μπορούμε να καταναλώσουμε, να υπάρχουν πολίτες που καταφεύγουν στην αυτοδικία μιμούμενοι την λογική και τις πρακτικές των Ταλιμπάν, όταν θεωρούν ότι προσβάλλεται ο αξιακός τους κώδικας και τα σύμβολα μέσω των οποίων αποτυπώνεται αυτός ο κώδικας στην ίδια την καθημερινότητά τους…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό όμως είναι κάτι για το οποίο οφείλει να μεριμνά, πριν απ’ όλους η πολιτεία και πρωτίστως οι κρατικοδίαιτοι φορείς και οργανισμοί, οι οποίοι έχουν την υποχρέωση να παραδειγματίζουν τους πάντες, με την στάση τους και με τις γενικότερες επιλογές τους…

Τα θρησκευτικά σύμβολα - ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα θρησκευτικά σύμβολα – με την κορυφαία θέση την οποία κατέχουν στην διαμόρφωση του αξιακού κώδικα των πολιτών, θα πρέπει να έχουν ύψιστη προτεραιότητα στον οφειλόμενο σεβασμό με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται, προκειμένου αυτή η κουλτούρα του σεβασμού και κυρίως της ΜΗ προσβολής τους, να διαχέεται άμεσα και να...

Των πισινών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…

Με εντολή της κυβέρνησης, ο ΑΔΜΗΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να ασκήσει επί της ουσίας εξωτερική πολιτική και να παγώσει τις πληρωμές στην ΝΕΧΑΝS με αποτέλεσμα η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Κύπρου να τινάζεται στον αέρα. (Πάγωμα λέμε αυτήν την εξέλιξη στην γλώσσα της υποκρισίας)… Γιατί συνέβη αυτό;;;

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Διότι η Τουρκία αποθρασυνόμενη από την γλίτσα και την προδιάθεση μειοδοσίας την οποία αποπνέει η «Διακήρυξη των Αθηνών», καταφεύγει σε πρακτικές προβολής ισχύος, ενεργοποιεί τα παραδοσιακά Ελληνικά φοβικά σύνδρομα και τελικά ΔΕΝ επιτρέπει στην Ελλάδα να ασκήσει στοιχειωδώς τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ακόμη και έξω από την Κάσο…

Η Ελληνική κυβέρνηση από την άλλη μεριά, αντί να ορθώσει το απαραίτητο Εθνικό ανάστημα και να σπεύσει να αξιοποιήσει την Ευρωπαϊκή συγκυρία απαιτώντας από τους πάντες να πράξουν τα δέοντα, τιμώντας την υπογραφή τους απέναντι σε ένα εμβληματικό Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, επιλέγει να πλειοδοτεί σε φιλοουκρανική μπουρδολογία, χωρίς να απαιτεί εδώ και τώρα το αυτονόητο πέπλο Ευρωπαϊκής προστασίας σε απειλούμενο αλλά και σε κατεχόμενο Ευρωπαϊκό έδαφος και τελικά υποκύπτει στην προκλητική τουρκική απαίτηση, αφού πρώτα ψευδολόγησε ασύστολα δια του Υπουργού της των Εξωτερικών, παραμυθιάζοντας τους Έλληνες πολίτες ότι ΔΗΘΕΝ ασκεί απρόσκοπτα την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας, χωρίς να υποτάσσεται και να ενδίδει στις τουρκικές απειλές.

Με απλά λόγια, επέλεξε συνειδητά τον δρόμο του αυτοεξευτελισμού, καταρρακώνοντας και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς της. Αναστέλλει - ουσιαστικά επ’ αόριστον - τον ενεργειακό της σχεδιασμό και...

Κρίσιμες ώρες με την κοινωνία να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού

Η κριτική που ασκείται για τα έργα και τις ημέρες αυτής της κυβέρνησης, για την κατάφορη ανικανότητά της, για την έκδηλη πολιτική της ανεπάρκεια και εν τέλει για την απόλυτη επικινδυνότητά της καλά κρατεί...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ένας απέραντος πλούτος επιχειρημάτων διατυπώνεται καθημερινά, γεγονός που έχει αναβαθμίσει ιδιαίτερα το επίπεδο της πολιτικής σκέψης στην χώρα, ενώ η ατελείωτη λίστα μικρών και μεγαλύτερων αφορμών που παρατίθενται, συνθέτουν ένα απολύτως δικαιολογημένο κοινωνικό ανάθεμα, με έκδηλη πάντα την ανησυχία όλων μας, για το που οδηγείται ο τόπος…

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε πάντως, ότι παρά την ευστοχία της, την ποικιλομορφία των τρόπων με τους οποίους αποτυπώνεται, αλλά και την σοβαρότητα των επιχειρημάτων με τα οποία στοιχειοθετείται αυτή η κριτική, από μόνη της ΔΕΝ αρκεί και ως εκ τούτου ΔΕΝ είναι δυνατόν να παράξει κανένα συγκεκριμένο πολιτικό αποτέλεσμα, εάν παράλληλα δεν αποφασίσουμε όλοι εμείς να κάνουμε το επόμενο βήμα, μετουσιώνοντας την αναβαθμισμένη πολιτική σκέψη που είναι διάχυτη, σε πρωτοβουλία εξόχως πολιτική.

Πρώτον γιατί η κοινωνία εξοικειώνεται με την γενική πολιτική καταγγελία, την ενσωματώνει στην καθημερινότητά της, την αναπαράγει, ενίοτε μάλιστα και με τρόπο ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Αλλά αυτό αργά ή γρήγορα θα καταστεί απλώς μια συνήθεια, γεγονός που από μόνο του δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια διαφορετική επόμενη μέρα.

Δεύτερον διότι η ίδια η κυβέρνηση, δεν έχει αντικειμενικά την δυνατότητα να αλλάξει ρότα, ακόμη και αν είχε πάρει ειλικρινά το μήνυμα (όπως ψευδώς ισχυρίζεται αγοράζοντας πολιτικό χρόνο), ακόμη και αν αντιμετώπιζε την κριτική που της ασκείται, με...

Ουκρανικό… Συστημικά στρατηγικά διλήμματα και φτηνοί τακτικισμοί από τους πουθενάδες της Ευρώπης

Λέγονται και γράφονται πολλά για την λογική και το περιεχόμενο του ιδιότυπου “παζαριού” στο οποίο καταφεύγει ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ στην προσπάθειά του να δοθεί ένα τέλος στον καταστροφικό Ρωσοουκρανικό πόλεμο και να δρομολογηθούν ευρύτερες διευθετήσεις που θα δημιουργήσουν μια διαφορετική κατάσταση σε ολόκληρη την Ευρασία, αλλά και συνολικά στο διεθνές σύστημα, στα ζητήματα που σχετίζονται με την ανακατανομή των ρόλων και την νέα ισορροπία ισχύος σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Φυσικά η κριτική από μόνη της δεν κοστίζει απολύτως τίποτε σε αυτούς που την ασκούν. Όταν όμως αναλαμβάνεις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και καλείσαι να πάρεις συγκεκριμένες αποφάσεις, τότε υπάρχουν διλήμματα τα οποία διατυπώνονται με τρόπο αμείλικτο και κατεπείγοντα από την ίδια την ζωή και τις εξελίξεις. Απέναντι σε αυτά λοιπόν, οφείλουν να τοποθετούνται οι πάντες με σαφήνεια και αποφασιστικότητα, παρά το όποιο κόστος που είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει. Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά…

Α. Η Ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία δεν ήταν κανενός είδους «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση», παρά την βασιμότητα των προσχημάτων τα οποία επικαλέστηκε η Ρωσική πολιτική ηγεσία στο φαιδρό διάγγελμα του προέδρου της τον Φεβρουάριο του 2022. Ήταν απροκάλυπτη εισβολή μιας χώρας σε μια άλλη κυρίαρχη χώρα, με σκοπό την κατάληψη εδάφους, την εδραίωση της Κατοχής και εν τέλει την μόνιμη αλλαγή των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων. Η ψευδώς αποκληθείσα «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» επομένως, ήταν από την πρώτη στιγμή ένας...

Πολιτικό καύσιμο την ευρεία αναθεωρητική ατζέντα του Τραμπ

Η Ευρώπη, φαίνεται ότι έχει απωλέσει την ιδιότητα του συμπρωταγωνιστή – συνδιαμορφωτή στα περιφερειακά τεκταινόμενα - ακόμη και σε εκείνα που την αφορούν άμεσα - και αυτή η απώλεια τείνει να καταστεί μη αναστρέψιμη στην περίπτωση που ευοδωθούν τελικά οι σχεδιασμοί Τραμπ αναφορικά με την νέα Ευρασιατική Αρχιτεκτονική, την νέα Αρχιτεκτονική ασφαλείας, αλλά και ευρύτερα με την νέα ισορροπία της ισχύος στο διεθνές σύστημα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι συστημικοί αναλυτές από όλο το πολιτικό φάσμα, έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να αποδώσουν αυτήν την εξέλιξη, σε μια υποτιθέμενη απροθυμία ή ακόμη και αμέλεια των Ευρωπαίων ηγετών να λάβουν υπ’ όψιν τους και κατ’ επέκταση να αποκωδικοποιήσουν έγκαιρα και σωστά, τα μηνύματα τα οποία εξέπεμπαν οι κύκλοι του Αμερικανικού κατεστημένου που στήριξαν την επανεκλογή Τραμπ στην Αμερικανική προεδρία.

Η συγκεκριμένη αξιολόγηση είναι εξαιρετικά επιεικής και φυσικά ΔΕΝ επιβεβαιώνεται ΟΥΤΕ από τις εξελίξεις και τις υποτιθέμενες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται, αλλά ΟΥΤΕ και από την αλληλουχία των σπασμωδικών αντιδράσεων πανικού στις οποίες καταφεύγει, χωρίς ιδιαίτερη περίσκεψη, η Ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, είτε στο σύνολό της, είτε με τις αυθαίρετες, βεβιασμένες, αποσπασματικές και εν τέλει διχαστικές πρωτοβουλίες Μακρόν.

Δεν πρόκειται λοιπόν για αμέλεια ή για απροθυμία πολιτικών ηγετών που μπορούσαν μεν, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο απλώς ολιγώρησαν και δεν ασχολήθηκαν με αυτό που έπρεπε να ασχοληθούν, την ώρα που είχαν την υποχρέωση να το κάνουν.

Η Ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, ευνουχισμένη πλήρως σε ένα νοσηρό περιβάλλον που συντήρησε τον παρασιτισμό και την αναπαραγωγή χαρτογιακάδων, επιβεβαίωσε και συνεχίζει να επιβεβαιώνει με τον πλέον απόλυτο τρόπο, ότι...

Ορισμένες σκέψεις για την τραγωδία των Τεμπών

Για όλους εμάς που ΔΕΝ έχουμε εμπλακεί σε αυτό το άθλιο παιγνίδι της συγκάλυψης, των εντυπώσεων ή ακόμη και των ανίερων σκοπιμοτήτων, αυτό που έχει σημασία είναι να αποκαλυφτεί ΟΛΗ η αλήθεια για το έγκλημα των Τεμπών. Διότι…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

• ΚΑΙ ο διορισμός ενός ανεπαρκέστατου και πιθανότατα πλημμελώς εκπαιδευμένου σταθμάρχη… 
• ΚΑΙ ο συντεχνιακός ωχαδερφισμός και κυρίως η ανευθυνότητα ως προς την υπηρεσιακή συνέπεια κάποιων εργαζομένων… 
• ΚΑΙ οι ασφαλιστικές δικλείδες που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την τραγωδία αλλά τελικώς δεν λειτούργησαν… ΚΑΙ το διαρκές πάρτι που στήνεται με την αλόγιστη σπατάλη του δημοσίου χρήματος και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας… 

ΚΑΙ όποιοι λοιποί παράγοντες συνέδραμαν σε αυτόν τον τραγικό απολογισμό, ΕΓΚΛΗΜΑ συνιστούν και το αποτέλεσμά τους μόνο ως έγκλημα μπορεί να προσεγγίζεται…

Εγκληματική επίσης είναι και η όποια απόπειρα συγκάλυψης αλλά και η όποια ολιγωρία έχει επιδειχτεί, ακόμη και εάν δεν αποσκοπούσε στην συγκάλυψη των ενόχων (που είναι το κορυφαίο) αλλά στόχευε στην...

Ο δίδυμος εκμαυλισμός του «αντι» και του «φιλο»…

Στην Ελλάδα, επιμένουμε να κινούμαστε στην λογική του «αντι» ή του «φιλο». Πρόκειται για μια κατάσταση εξαιρετικά νοσηρή, που παραπέμπει σε μια κοινωνία «παρκαρισμένη», χωρίς προοπτική, η οποία  περιμένει εναγωνίως μια πρόκληση, μια οποιαδήποτε πρόκληση, προκειμένου να σπεύσει να στοιχηθεί μαζικά πίσω της ή απέναντί της και να ικανοποιήσει έτσι πρωτόγονα ένστικτα που εκδηλώνονται κυρίως με εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα αυτοκαταστροφικές αντιπαραθέσεις που δεν οδηγούν πουθενά…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η πολιτική τάξη της χώρας διευκολύνεται τα μέγιστα από αυτήν την κατάσταση, διότι κάνει εξαιρετικά εύκολη την δουλειά της και εμφανίζει στα μάτια των απερίσκεπτων ως εξαιρετικά σημαντικό το έργο της, που δεν είναι άλλο από την αναπαραγωγή του παρασιτισμού, της ίντριγκας και της λοβιτούρας.

Αυτή η πολιτική τάξη, γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι το μοναδικό πράγμα που έχει να προσφέρει σε ένα πόπολο πρόθυμο να στοιχηθεί πίσω από οτιδήποτε και να αρχίσει να αυτοχειριάζεται χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, είναι το απόλυτο τίποτε. Και αυτό ακριβώς του προσφέρει… Το απόλυτο μηδέν…

• Εθνικό όραμα… Μηδέν…
• Φιλοδοξία και προοπτική ικανή να στοχεύσει στο άριστο και στο υποδειγματικό… Μηδέν…
• Προσωπικά παραδείγματα που μπορούν να εμπνεύσουν και να συνεγείρουν… Μηδέν…
• Στρατηγική σκέψη και στόχευση ικανή να αναβαθμίσει με όρους πραγματικούς την περιφερειακή και την διεθνή θέση της χώρας… Ανύπαρκτη…

Σε αυτήν την χώρα, κάποιοι επέβαλαν τον αντι-κομμουνισμό και τον υιοθετήσαμε, αλλά με πολύ φτηνά επιχειρήματα που απλώς συντήρησαν το νοσηρό εμφυλιοπολεμικό κλίμα… Βεβαίως και το αντίστοιχο φιλο-κομμουνιστικό κομμάτι της κοινωνίας το οποίο ευδοκίμησε την περίοδο της αντι-κομμουνιστικής παράνοιας, δεν ξεχώρισε για...

Νεοαυτοκρατορικά σύνδρομα και στρατηγική ρηχότητα στην Εθνική συλλογική μας σκέψη

Η Εξωτερική πολιτική την οποία φαίνεται ότι υιοθετεί η διοίκηση Τράμπ, ΔΕΝ είναι μονοδιάστατη ΟΥΤΕ ως προς τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο των επιδιώξεών της, ΟΥΤΕ βεβαίως ως προς τα μέσα και τις τακτικές που επιστρατεύονται από τους Αμερικανούς επιτελείς - και πρωτίστως από τον ίδιο τον Τραμπ - προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη δυνατή εφαρμογή της στην πράξη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Αμερικανική Εξωτερική πολιτική, προβάλλεται ήδη ως μια ολιστική παρέμβαση στα διεθνή και περιφερειακά δρώμενα, που εκδηλώνεται με ιδιαίτερο δυναμισμό, με κυνισμό και αποφασιστικότητα, αλλά και με έναν συνδυασμό πρωτοβουλιών που εργαλειοποιούν πλήρως την προβολή της ισχύος σε όλες της τις εκφάνσεις, ενώ οι στοχεύσεις αυτής της πολιτικής, δεν εξαντλούνται στο επίπεδο της όποιας ευνοϊκής επιμέρους και αποσπασματικής αποτίμησης, αλλά επεκτείνονται σε μια ευρύτερη επιδίωξη που αποσκοπεί στην επαναδιατύπωση των κανόνων του παιγνιδιού και κυρίως του τρόπου ανάγνωσης των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου.

Αυτός είναι και ο λόγος που κατά την άποψη του γράφοντος, η Εξωτερική πολιτική την οποία υιοθετεί η διοίκηση Τραμπ, ΔΕΝ θα πρέπει να προσεγγίζεται με τα παραδοσιακά ερμηνευτικά εργαλεία, διότι απλούστατα μια τέτοια τακτική, το μόνο που θα αναπαράξει θα είναι τα αδιέξοδα.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να επισημανθεί, ότι οι κρατικοί δρώντες, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, ΔΕΝ είναι δυνατόν να συνεχίσουν να φυγομαχούν εκτοξεύοντας αφορισμούς και αναθέματα για μια Εξωτερική πολιτική με την οποία δεν συμφωνούν, διότι απλούστατα μια τέτοια τακτική ΔΕΝ είναι λύση. Αυτό που οφείλουν να κάνουν είναι να την αναλύσουν διότι τους αγγίζει, να την κατανοήσουν διότι...

Δεν αρκεί να αντικαταστήσουμε το λιβάνισμα στο σύστημα Μητσοτάκη, με ξόρκια και αφορισμούς

Κάθε φορά που δίνει συνέντευξη ο Έλληνας πρωθυπουργός, το πρώτο σοβαρό πλήγμα το δέχεται η αξιοπιστία του συνεντευξιαζόμενου… Αυτήν την φορά όμως τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα και τώρα οι πάντες τρέχουν να τα συμμαζέψουν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η εξευτελιστική συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού για την πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη, δεν έριξε στα τάρταρα μονάχα την έτσι κι αλλιώς κλονισμένη προσωπική του αξιοπιστία. Αυτή η συνέντευξη, υπήρξε ο καταλύτης που οδήγησε στο ξεμπρόστιασμα ενός ολόκληρου συστήματος - μιντιακού και θεσμικού - το οποίο έδωσε τα ρέστα του κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου, προκειμένου να διευκολύνει την ΜΗ αποκάλυψη της αλήθειας και την προστασία των υπαιτίων προσώπων και πολιτικών… Αυτό, είναι κάτι που δεν πρόκειται να του το συγχωρήσουν ποτέ οι θεραπαινίδες αυτού του συστήματος και όπως όλα δείχνουν η απόλυτη μεταστροφή όλων, στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται πλέον οι εξελίξεις γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι ΟΡΙΣΤΙΚΗ και η έναρξη των διαδικασιών που θα οδηγήσει στην ταπεινωτική πολιτική του αποκαθήλωση είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ…

Η Ελληνική κοινωνία εμφανίζεται ικανοποιημένη από αυτήν την εξέλιξη, θεωρώντας - και ίσως όχι άδικα - ότι πρόκειται για μια δική της σημαντική νίκη. Κατά την άποψή μας όμως, αυτή η προσέγγιση, δεν αρκεί. Είναι μια εντελώς λαθεμένη προσέγγιση και...

Ο κ. Σαμαράς ΔΕΝ πρέπει να επιτρέψει στον κ. Μητσοτάκη να κεφαλαιοποιήσει το λάθος

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, προβλέψιμος ων παρά τους συνήθεις πέτσινους λεονταρισμούς του και επιβεβαιώνοντας πλήρως όλα αυτά τα οποία θεωρούνταν εν πολλοίς αναμενόμενα, κλιμακώνει τον πολιτικό του βηματισμό υπό το κράτος της προσωπικής πολιτικής του ανασφάλειας, για πιθανές ανατροπές που θα μπορούσαν να ανασυνθέσουν ευρύτατα το ψηφιδωτό της αποκαλούμενης «δεξιάς πολυκατοικίας», αποστερώντας του έτσι το «δικαίωμα» της ανεμπόδιστης νομής της και κυρίως της ολοκληρωτικής της καθυπόταξης, με σκοπό την εξυπηρέτηση των προσωπικών πολιτικών του φιλοδοξιών και σχεδίων.

Την ίδια στιγμή, φαίνεται να υποδέχεται με εμφανή αμηχανία τις διαφαινόμενες ανατροπές στην Ευρωπαϊκή και την διεθνή σκακιέρα, με κορυφαία εξ αυτών την ολική επαναφορά Τραμπ και την συνακόλουθη δραστική μετατόπιση της Αμερικανικής γεωστρατηγικής στον αστερισμό του απρόβλεπτου.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που οδηγεί σε ολοκληρωτική και βίαιη κατάρρευση το μοντέλο του woke γιουσουφακισμού στο οποίο προσάρμοσε και εν τέλει ενσωμάτωσε πλήρως τους πρωθυπουργικούς εκλογικούς τακτικισμούς, ενώ όλα δείχνουν ότι... 

Δεν φταίει το κακό το ριζικό μας. Φταίνε οι επιλογές μας και η αλήθεια που δεν κοιτάζουμε κατάματα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κάθε φορά που τοποθετούμαστε κριτικά απέναντι στην αναποτελεσματικότητα, την ατολμία και τα φοβικά σύνδρομα με τα οποία ασκείται η Εξωτερική πολιτική από την πολιτική τάξη της χώρας, το «ευφυές» ερώτημα που επιστρατεύεται ως δήθεν αποστομωτική ανταπάντηση από το σύνολο των πολιτικών εκπροσώπων της, είναι το εξής: «Ωραία… Και τι προτείνετε να κάνουμε ως μικρή χώρα που επηρεάζει ελάχιστα και τις εξελίξεις αλλά και τις αποφάσεις των ισχυρών;;;»…

Προφανώς το ερώτημα είναι υποκριτικό και η επίκλησή του είναι απολύτως προσχηματική, μιας και ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται, έχει εν πολλοίς προκαθορίσει με τρόπο πρωθύστερο και την απάντηση. Στο μυαλό όλων αυτών των κυρίων, υπάρχει ΜΟΝΟΝ ένα συγκεκριμένο εύρος χειρισμών, δυνατοτήτων και κυρίως αντίληψης, εντός του οποίου μπορεί να κινείται η πολιτική συμπεριφορά των κυβερνώντων, κάθε φορά που καλούνται να διαχειριστούν κρίσιμες εθνικές και περιφερειακές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας…

Κυρίως αυτό που υπάρχει, είναι ένα ιδιότυπο περιβάλλον ομηρίας μέσα στο οποίο συμπιέζεται και εν τέλει φυλακίζεται η κυρίαρχη πολιτική σκέψη, ενώ άπαντες θεωρούν απαγορευτική κάθε προσπάθεια «απόδρασης» από...

Τα εξοπλιστικά ως φερετζές ανεπίτρεπτων Εθνικών υποχωρήσεων και συμβιβασμών

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επώνυμοι αρθρογράφοι και «αναλυτές» παντός επιστητού, δεν διστάζουν ακόμη και να αυτοσχεδιάζουν με την αλόγιστη επίκληση κάθε λογής προσχημάτων, προκειμένου να ξεπλύνουν τους τραγικούς διπλωματικούς χειρισμούς του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος, μαζί με το επιτελείο του, φροντίζει να υπενθυμίζει προς πάσαν κατεύθυνση, ότι είναι πρόθυμος και κυρίως ότι είναι «ανοικτός» σε κάθε απόπειρα εξωγενούς χειραγώγησης, προσφέροντας έτσι στους καλοθελητές απλόχερα, το κίνητρο αλλά και την απεριόριστη δυνατότητα να σπεύσουν να αξιοποιήσουν την ομολογημένη του προθυμία…

Πρόκειται για μια αρθρογραφία γλοιώδη, προκλητική, χυδαία και από κάθε άποψη εμετική, που δεν διστάζει να υποβαθμίσει το πρόβλημα και τις καταστροφικές συνέπειές του για την χώρα, προκειμένου να στηρίξει έτσι ένα πολιτικό επιτελείο που στην επιεικέστερη των αναγνώσεων επιμένει να λειτουργεί χωρίς στρατηγική στόχευση και να ερωτοτροπεί με εξαιρετικά επικίνδυνους και παραλυτικούς τακτικισμούς που ακυρώνουν στην πράξη ολόκληρο το διπλωματικοπολιτικό οπλοστάσιο της πατρίδας μας…

Ο αδίστακτος γενίτσαρος Χακάν Φιντάν, πιεζόμενος αφόρητα από τις καταιγιστικές εξελίξεις στην Μ. Ανατολή και κυριευμένος από το άγχος της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής, η οποία επιδιώκει πάση θυσία να αποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και κυρίως να εξασφαλίσει για λογαριασμό της τον έλεγχο των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή, έσπευσε να αξιοποιήσει την επικοινωνιακή πάσα που προσφέρουν απλόχερα στην Τουρκική εξωτερική πολιτική οι  εκφραστές του ντόπιου γενιτσαρισμού, και επιστρατεύοντας το...

Επιθετική επαναφορά του δόγματος Μονρόε - Στρατηγική πρόκληση και όχι ερέθισμα για την πολιτική μας αισθητική

Προς το παρόν – και πριν ακόμη από την επίσημη «πρώτη» του εκλεγμένου Αμερικανού προέδρου Τραμπ – αυτό που καταγράφεται είναι ένα κρεσέντο εξαιρετικά αδόκιμων παρεμβάσεων, οι οποίες, σε πρώτη ανάγνωση, φαίνεται να έχουν έντονο το άρωμα του γεωπολιτικού αναθεωρητισμού…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η συχνότητα, το εύρος αλλά κυρίως το περιεχόμενο των συγκεκριμένων παρεμβάσεων, επιβεβαιώνουν ότι στις προθέσεις του προεδρικού επιτελείου της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, είναι να επιβληθεί - πρωτίστως μεταξύ των συμμάχων της - ένα νέο περιβάλλον κανόνων και παραδοχών, που θα επαναδιατυπώσουν την έννοια της Υπερδύναμης, θα επαναπροσδιορίσουν το πλαίσιο των «δικαιωμάτων» πάνω στο οποίο θα «χτίζει» την συστημική της γεωστρατηγική και φυσικά θα υπαγορεύσουν τους όρους μιας νέας διαρκούς υποτέλειας αφ’ ενός (όλων εκείνων οι οποίοι επιλέγουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του υποτελούς), αλλά και μιας επιλεκτικά προνομιακής σχέσης αφ’ ετέρου (για εκείνους που διεκδικούν αυξημένο περιφερειακό ρόλο στην νέα διεθνή τάξη). 

Πρόκειται για ρόλους οι οποίοι μοιραία θα συνυπάρχουν σε μια νέου τύπου γεωπολιτική συμμαχία με συμμάχους πολλαπλών ταχυτήτων, ούτως ώστε να μπορεί να υπηρετείται πληρέστερα και κατά περίπτωση η περιφερειακή αλλά και η ευρύτερη στρατηγική των Αμερικανών.

Από αυτήν την άποψη, τόσο οι επιθετικοί λεονταρισμοί με επίκεντρο και αποδέκτες τον Καναδά, τον Παναμά, το Μεξικό και την Γροιλανδία, όσο και τα συμμαχικά «μαχαιρώματα» σε βάρος των Βρετανών πολιτικών, αλλά και οι εκδηλώσεις θαυμασμού και εκτίμησης απέναντι στην νεοοθωμανική – αναθεωρητική Τουρκία, δεν συνιστούν μεμονωμένα και ατυχή περιστατικά ενός «υπερφίαλου και εμμονικού υπερήλικα» και του απερίσκεπτου επιτελείου του, όπως επιχειρούν να τα χαρακτηρίσουν ορισμένοι, αλλά μια οργανωμένη προσπάθεια του Αμερικανικού κατεστημένου, που αναζητεί διέξοδο από τα πολλαπλά αδιέξοδά του και την αναζητεί με τρόπο επιθετικό, σπεύδοντας να αξιοποιήσει στο έπακρο την διεθνή συγκυρία με τις νέες προκλήσεις της αλλά και τα παραλυτικά φαινόμενα μεταξύ των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ, τα οποία...

Η Λωζάνη παραδίδεται σε ένα ντόμινο Αναθεωρητισμού και ημείς άδωμεν πουλώντας φούμαρα στους Λιβανέζους

Οι εξελίξεις στην Μ. Ανατολή, με αποκορύφωμα την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία, έχουν δημιουργήσει μια νέα κατάσταση η οποία – παρά την σοβαρότητά της – φαίνεται ότι ΔΕΝ έχει καταφέρει να αφυπνίσει την Ελληνική πολιτική τάξη από τον διαχρονικό της λήθαργο και φυσικά ΔΕΝ έχει καταφέρει να την αποσπάσει από την μίζερη ενασχόλησή της με τις κακοδαιμονίες του νοσηρού μικρόκοσμου στον οποίο έχει εγκλωβιστεί εδώ και κάμποσες δεκαετίες…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Μ. Ανατολή εξελίσσεται σταδιακά σε ένα εργαστήρι ανασύνθεσης του ευρύτερου περιφερειακού status, με την Συρία να αναγορεύεται σε θερμοκοιτίδα δυναμικών ανατροπών που απειλούν να επαναπροσδιορίσουν τους όρους της ισορροπίας ισχύος και πιθανότατα το ίδιο το γεωγραφικό αποτύπωμα της περιοχής. Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά ρευστό περιβάλλον καταγράφουμε:

Α. Την υποστολή και όπως διαφαίνεται την οριστική απόσυρση του Παλαιστινιακού από την περιφερειακή ημερήσια διάταξη, τουλάχιστον με την μορφή και το πλαίσιο των διεκδικήσεων και των αιτημάτων με τα οποία το είχαμε γνωρίσει μέχρι σήμερα και αυτό σε συνάρτηση με την ταυτόχρονη εισβολή του Κουρδικού στην περιφερειακή εξίσωση…

Β. Την επιχειρησιακή αποδυνάμωση, την αχρήστευση και εν τέλει την διαφαινόμενη και τυπικά διάλυση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, γεγονός που σηματοδοτεί την βίαιη ανακοπή της δυνατότητας του Ιράν να παρεμβαίνει άμεσα και με δυναμισμό στις περιφερειακές εξελίξεις…

Γ. Την διαφαινόμενη θεσμική αναβάθμιση της τρομοκρατικής οργάνωσης HTS (Χάγιατ Ταχρίρ αλ Σαμ) η οποία μετά το ουσιαστικό ξέπλυμά της από την...

Μ. Ανατολή: Ανατροπές στην φυσιογνωμία και την ταυτότητα των πρωταγωνιστών στο νέο ισοζύγιο ισχύος

Τονίσαμε από την πρώτη στιγμή, ότι την επόμενη μέρα της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης, η θέση της Ρωσίας στο Διεθνές σύστημα, ΔΕΝ θα κριθεί ούτε αυτοτελώς, ούτε βεβαίως κατ’ αποκλειστικότητα από τον έλεγχο που θα καταφέρει τελικά να διασφαλίσει πάνω στο καταπατημένο οικόπεδο της Ουκρανίας. Πολύ δε περισσότερο, που το τίμημα για την ίδια την Ρωσία, θα είναι εξαιρετικά βαρύ…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η περίφημη «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση», η οποία, με καθαρά επιχειρησιακούς όρους μιλώντας, θα έπρεπε να ήταν υποδειγματική ως προς τα θεμελιώδη της, δηλαδή ως προς τον σχεδιασμό, την ευστοχία της, την αποτελεσματικότητά της, την επιβεβαίωση της εικόνας υπεροχής την οποία φιλοτέχνησε επιμελώς για λογαριασμό της η Ρωσία κατά την διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών και κυρίως ως προς τον βαθμό της ουσιαστικής ενσωμάτωσής της στο στρατηγικό αφήγημα μιας Υπερδύναμης που θα έπρεπε να διαμηνύει την ακλόνητη αποφασιστικότητά της να διατηρήσει ρόλο πρωταγωνιστικό στο ισοζύγιο ισχύος του διεθνούς συστήματος…

Εν τούτοις, αυτή η επιχείρηση εξελίχθηκε σε μια επιχείρηση κατατριβής, που αποδόμησε σταδιακά την εικόνα της Ρωσίας και απομυθοποίησε πλήρως τις πραγματικές δυνατότητές της να διαχειριστεί αποτελεσματικά, ακόμη και παραδοσιακές προκλήσεις επί του πεδίου και μάλιστα σε ένα πεδίο απολύτως γνώριμο και επιχειρησιακά οικείο στους σχεδιασμούς των επιτελών. Είναι λοιπόν φανερό, ότι η πραγματική σχέση «κόστους – οφέλους», έτσι όπως αυτή αποτιμάται στην πράξη, με την «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» να εξελίσσεται πλέον σε...

Στο νέο σκηνικό, η μοιραία εξέλιξη θα φέρει την Τουρκία σε τροχιά σύγκρουσης με το Ισραήλ

Η εκδοχή για την οποία προειδοποιήσαμε χθες, είναι αυτό το οποίο βλέπουμε να εκτυλίσσεται ήδη από σήμερα τα ξημερώματα στην Συρία. Η κατάρρευση του καθεστώτος, με την - χωρίς καμιά ουσιαστική αντίσταση - κατάληψη ΚΑΙ της Δαμασκού από τους εξτρεμιστές, συνιστούν ένα σημείο καμπής το οποίο καταδεικνύει ότι η σύγκρουση στην Μ. Ανατολή περνά πλέον σε μια άλλη διάσταση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι κοινωνικοπολιτικές και θρησκευτικοπολιτισμικές συνιστώσες που πρωταγωνιστούσαν στην εξισορροπητική χορογραφία υπό τον Άσαντ, περιθωριοποιούνται βίαια και η διαχείριση της εξουσίας περνά πλέον στα χέρια μιας συμμαχίας Ισλαμιστών, οι οποίοι δεν κρύβουν τον φιλοτουρκικό προσανατολισμό τους.

Οι «προστάτιδες δυνάμεις» (Ρωσία, Ιράν) οι οποίες συντηρούσαν διαχρονικά το καθεστώς του Άσαντ, αυτήν την φορά το εγκατέλειψαν στην τύχη του, συναισθανόμενοι ίσως τις δικές τους αδυναμίες να προσφέρουν περισσότερα και υποκύπτοντας ενδεχομένως στην φορτική (δια της αναπαραγωγής αδιεξόδων και εκβιασμών) πίεση της Τουρκίας, η οποία εισβάλει πλέον δυναμικά στην εξίσωση του Μεσανατολικού, έχοντας τις δικές της ιδιαίτερες γεωστρατηγικές επιδιώξεις.

Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία τροποποιεί δραματικά τα ισχύοντα στην ευρύτερη περιοχή, ΤΟΣΟ στο επίπεδο της Δυναμικής ΟΣΟ και σε αυτό της Γεωγραφίας.

Τα σύνορα της Συρίας θα τροποποιηθούν. Η ύπαρξη του Κουρδικού και κυρίως η αποφασιστικότητα της Τουρκίας προκειμένου, όχι μόνο να αποτρέψει επώδυνες γι’ αυτήν εξελίξεις αλλά κυρίως να...